Γιατί η ανάπτυξη ενός προορισμού εξαρτάται από την επάρκεια καταλυμάτων και όχι από την ταξιδιωτική προβολή
Η βασική εξίσωση του τουρισμού παραμένει απλή και αδιαπραγμάτευτη: οι ταξιδιώτες πηγαίνουν όπου φτάνουν τα αεροπλάνα και οι αεροπορικές εταιρείες πετούν όπου υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες. Κι όμως, αυτό το αυτονόητο συχνά παραγνωρίζεται από όσους επενδύουν μονόπλευρα σε διαφημιστική προβολή, περιμένοντας ότι η αύξηση των αφίξεων θα έρθει… με κυβερνητική βούληση.
Η αλήθεια είναι πως κανένα αεροσκάφος δεν πετά για προορισμό που δεν έχει να προσφέρει επαρκή τουριστική υποδομή. Οι εταιρείες λειτουργούν με αυστηρά οικονομικά κριτήρια: χρειάζονται προορισμούς που διαθέτουν το κρίσιμο μέγεθος κλινών ώστε να εξασφαλίζεται η εμπορική βιωσιμότητα κάθε πτήσης, ιδιαίτερα την περίοδο αιχμής (Ιούλιος–Αύγουστος), όπου η πληρότητα πρέπει να είναι σχεδόν απόλυτη για να δικαιολογείται το αυξημένο κόστος.
Η περίπτωση της Μεσσηνίας
Το 2023, σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας “Ελευθερία” η Π.Ε. Μεσσηνίας διέθετε συνολικά 43.468 ταξιδιωτικές κλίνες, κατανεμημένες ως εξής:
- 23.592 σε ακίνητα βραχυχρόνιας μίσθωσης
- 11.761 σε ξενοδοχεία
- 5.662 σε ενοικιαζόμενα δωμάτια
- 2.453 σε επαύλεις
Σημαντικό μέρος αυτών –τουλάχιστον οι μισές– καλύπτονται από Έλληνες παραθεριστές κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο τη διαθεσιμότητα για διεθνείς αφίξεις.
Η περίπτωση της Μεσσηνίας καταδεικνύει ότι χωρίς συντονισμένο σχεδιασμό για ενίσχυση της τουριστικής υποδομής, είναι ανέφικτο να διεκδικήσει η περιοχή σημαντική αύξηση σε διεθνείς πτήσεις και αφίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου